In het eerste deel van mijn rondreis door de Spaanse regio Extremadura maakte ik kennis met prachtige, rustige stadjes. Dit tweede deel gaat verder in de voetsporen van ontdekkingsreizigers. Via Trujillo bereik ik Guadalupe.
Het figuurlijke én letterlijke hoogtepunt van Trujillo: het kasteel
Pronkpaleizen in Extremadura
Ontdekkingsreizigers en veroveraars die van bijna eindeloos lange reizen terugkwamen, brachten naast verhalen geregeld ook veel geld mee. Daarmee bouwden ze pronkpaleizen in de steden van Extremadura. In Cáceres zijn er verschillende te vinden van destijds beroemde families. En ook in het 45 kilometer verderop gelegen Trujillo verfraaien exclusieve optrekjes straten en pleinen. Trujillo ligt een halfuurtje per auto of 40 minuten met een bus van Avanza Grupa ten oosten van Cáceres.
Pronkpaleizen in Trujillo, Extremadura
Regio van de conquistadores
Eén van de conquistadores die zijn geluk in verre overzeese gebieden zocht, is Francisco Pizarro, de man die het in Peru tegen de Inca’s opnam. En met een legertje van slechts 180 man zowaar won, aldus de overlevering. Dat leverde hem een fors bedrag aan goudstukken op. Het goud was eigenlijk bedoeld als losgeld voor de door Pizarro gevangengenomen Incaleider. Maar na het betalen van de goudstukken werd de onfortuinlijke man alsnog vermoord. Triest genoeg betekende dat het einde van het Incarijk. Tegenwoordig kijkt Pizarro, gezeten op zijn bronzen paard, uit over een van de mooiste pleinen van Spanje, het Plaza Mayor van Trujillo.
Pizarro kijkt uit over het Plaza Mayor van Trujillo
Stedentrip Trujillo
Behalve geboorteplaats van ontdekkingsreizigers en veroveraars is Trujillo een feeëriek stadje gebouwd op een bergtop. Hoe hoger je komt, hoe charmanter de stad wordt. Met zo’n 10.000 inwoners is Trujillo bescheiden van omvang maar ze heeft de hoeveelheid historie van een stad van formaat. Die geschiedenis gaat ook hier terug tot de Romeinen. Zij zorgden voor voorspoed en rijkdom. En voor de muren die de stad omhullen. Pas in 1232 kregen de christenen het voor het zeggen. In de 15de en 16de eeuw kon het niet op in Trujillo. Rijk zijn was de bijna norm en puike paleizen en klassieke herenhuizen verrezen op de hellingen. En ook al behoort Extremadura al een tijdje niet meer tot het meest welgestelde deel van Spa
nje, de erfenis van toen maakt dat Trujillo nog altijd kapitaalkrachtig oogt.
De trots van Trujillo
Het labyrint van meanderende straatjes leidt in Trujillo niet naar de hemel maar naar het figuurlijke én letterlijke hoogtepunt van de stad: het kasteel. Het uitzicht vanaf de hoge, middeleeuwse muren over de stad en het omringende land is magnifiek. Waar je ook staat of kijkt, het is picture perfect. Hoeveel mensen hebben hier de afgelopen eeuwen ook zo gekeken naar de weidsheid van Extremadura? Het zonnetje zorgt deze late novemberdag voor een behaaglijke temperatuur. Langer dan gepland geniet ik van deze magische wereld.
Doorkijkje in het kasteel
Bezienswaardigheden in Trujillo
Naar beneden dwalend passeer ik onder meer het museum van ontdekkingsreiziger Pizzaro, ondergebracht in het oude huis van zijn grootvader. Een publiekstrekker is ook het forse waterreservoir. Daarin wordt nog steeds regenwater opgevangen. Honderden goudvissen gebruiken de cistern tegenwoordig als royaal zwembad. Uiteindelijk is daar Plaza Mayor weer. Het diner laat geheel volgens Spaanse traditie nog enkele uren op zich wachten. Maar gelukkig is er voor wie eerder trek krijgt een trend in Spanje: merender. Het woord is afgeleid van la merienda, het snackje dat kinderen vaak krijgen tussen lunch en diner. Merender is bedoeld voor volwassenen, en vooral populair bij hippere vrouwen. Zij spreken rond een uur of zes af met wat vrienden voor een (zoet of hartig) hapje en een cafè. Een soort Spaanse variant van de afternoon tea.
Een publiekstrekker is ook het forse waterreservoir.
En route naar Guadalupe
Nog één keer geniet ik van het landschap van Extremadura, op weg van Trujillo naar Guadalupe, zo’n 80 km naar het oosten. Het groene, glooiende landschap gaat in de vroege ochtend half schuil onder een verderlichte laag mist. Hier en daar verrijst een finca boven een mistflard uit. De reden om naar Guadalupe te gaan, is het Real Monasterio de Nuestra Señora de Guadalupe. Ook dit Koninklijk Klooster van Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe is weer verbonden met de veroveraars. Christoffel Columbus bezocht het na zijn ontdekking van Amerika in 1492 en dankte de heilige maagd voor zijn vondst. De Franse archipel Guadeloupe werd later door hem naar de heilige van dit klooster vernoemd.
Uitzicht vanaf het kasteel van Trujillo
Ronddwalen in een klooster
De rondleiding door het klooster lijkt aanvankelijk op vele andere. We lopen langs schilderijen (ook van grote meesters als Zurbarán, El Greco en Goya), bewonderen bijbels en andere gezangboeken en staan stil bij de extravagante, met goud geborduurde kleding van bisschoppen en kardinalen. Maar dan is er de barokke sacristie. En die is echt over the top. Foto’s maken mag niet, en er is helaas weinig tijd om de ruimte die, zonder overdrijven, van vloer tot en met plafond versierd is in je op te nemen. De volgende groep bezoekers staat namelijk al te dringen. Maar wow, wat een goddelijke ruimte. Dat de verplichte gids slechts Spaans spreekt en ik helaas niet, maakt eigenlijk helemaal niets uit. Er is genoeg te zien. Voor gelovigen is het hoogtepunt waarschijnlijk de Camarin, de ruimte met het beeldje van de madonna. Maar doe mij maar wat extra tijd in de sacristie.
Het Real Monasterio de Nuestra Señora de Guadalupe.
Detail van het Koninklijk Klooster van Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe
Restaurant in de parador
Nagenietend in de binnentuin hoor ik dat je ook kunt logeren in het klooster. Leuk, slapen in kamers uit de tijd van toen. En ’s morgens wakker worden vóór de hordes toeristen de stad overnemen. Want reizend door Extremadura viel vooral de rust op maar in Guadalupe is die ver te zoeken. Dit is dé bezienswaardigheid die iedere vakantieganger blijkbaar echt wil zien. En alhoewel de terrassen op het plein lonken, besluit ik voor de laatste lunch van deze vakantie naar de parador te lopen. Ook daar kun je natuurlijk slapen, maar helaas is mijn vakantie bijna voorbij. Dus geniet ik daar in alle rust van lokale specialiteiten als migas, broodkruim met in dit geval pimento. Verrassend lekker. De rode blikjes met pimento (gerookte paprikapoeder) zijn in vele winkels te koop en zit al in de koffer voor thuis.
Lunchen in de parador of kies voor een teras uitzicht op het klooster in Guadalupe
Lunchen!
Mijn rondreis eindigt in Madrid, vanuit Guadalupe te bereiken per auto of bus in drie tot vier uur. En vandaar kun je verder met de trein of het vliegtuig terug naar Nederland.
MEER EXTREMADURA
Bestemming Extremadura
Dat maar weinig buitenlandse toeristen Extremadura bezoeken voor een vakantie ligt waarschijnlijk vooral aan de locatie. Er gaan geen rechtstreekse vluchten vanuit Nederland naar het gebied. Een fly & drive begint bijvoorbeeld in Sevilla vanwaar het een kleine drie uur rijden is naar Jerez de los Caballeros, niet ver van de grens met Portugal. Liever milieubewuster reizen? Kies voor slow travel en neem de trein naar Madrid en dan per bus of trein verder naar bijvoorbeeld Trujillo.
Het weer in Extremadura
De naam Extremadura heeft niets met extreem weer te maken, maar de temperatuur kan zomers wel behoorlijk oplopen. Dus kies liever april, mei of september, oktober voor een vakantie in deze regio in het zuidwesten van Spanje. Ik was er in november en ook toen was het er nog heel aangenaam. Het kwik kruipt ook dan geregeld naar de 17 graden Celsius, en dat is samen met een zonnetje een heerlijke temperatuur voor een rondreis. De winters zijn trouwens aangenaam mild, dus wat het klimaat betreft is Extremadura niet alleen een heerlijke vakantiebestemming maar ook een geschikte plek om te overwinteren.
Eikeltjes etende varkens
Rijdend door Extremadura is genoeg te zien. Op veel plekken staan langs de weg kurk- en steeneiken in de zogenaamde dehesas, ommuurde glooiende stukken land waar vee graast, vaak tussen de eikenbomen. Behalve koeien en schapen spot je er geregeld scharrelende zwarte varkens. Ze eten er de laatste maanden van hun leven hun bolle buikjes vol met eikeltjes. Om helaas uiteindelijk te eindigen als de beroemde Ibérico ham. Ten minste, als je Ibérico ham koopt met een zwart (beste kwaliteit) of rood etiket. Voor één poot gedroogde ham met het zwarte etiket wordt door liefhebbers zonder te dralen honderden euro’s neergeteld. Maar daarvoor heeft de ham dan wel vier jaar te drogen gehangen.
Werelderfgoedlijst
In Extremadura staan drie monumenten die door UNESCO op de Werelderfgoedlijst zijn gezet:
- Het oude stadscentrum van Cáceres, sinds 1986
- Het archeologisch terrein van Mérida, sinds 1993
- Het koninklijk klooster van Santa Maria de Guadalupe, sinds 1993
Sprookjesstad Cáceres
Hotels in Extremadura
- Sfeervol slapen kan in Cáceres in de Parador de Cáceres. Dit klassieke hotel ligt in het oude, ommuurde deel van de stad, met schuin daar tegenover een nog altijd bewoond klooster. Via een verborgen luikje kun je hier zoetigheden kopen die de nonnen dagelijks bakken.
- Tijdens een rondreis in Extremadura is het niet moeilijk een hotel als een paleis te vinden voor een redelijke prijs. Bijvoorbeeld hotel Palacio de Oquendo op een minuut of twee lopen buiten het oude centrum. De kamers in dit 16de eeuwse paleis zijn rustig en licht ingericht.
- Wil je liever niet teveel geld uitgeven aan je hotelkamer (vaak aanbiedingen van minder dan 40 euro per kamer)? Dan is dit hostal een goede keus. Het ligt centraal en je hebt een eigen badkamer. De kamers zijn allemaal verschillend ingericht dus laat je verrassen.
- In Trujillo ontmoet ik de Nederlander Herman Rienstra die in het centrum van de stad een hotel heeft, El Baciyelmo. Behalve aan een fijne plek voor de nacht helpt hij zijn gasten ook aan informatie over mooie fietsroutes, de beste plekken om vogels te spotten en andere tips voor hotspots en bezienswaardigheden. De kamers hebben allemaal een kleine keuken en zijn dus eigenlijk studio’s.
Het bericht Extremadura 2: van Trujillo naar Guadalupe verscheen eerst op Kim van Dam.
